"พัด...เสร็รจยังงงงงง" เสียงตะโกนดังขึ้นมาจากหน้าบ้าน
"เสร็จแล้วๆ แปปนะลงใส่รองเท้าก่อน" ฉันโพล่หน้าออกไปจากระเบียงตะโกนตอบกลับ
ตึก ๆ ๆ ๆ เสียงวิ่งลงมาจากบ้าน "อย่าวิ่งลงบันไดซิพัด" เสียงแม่ดังมาจากในครัว
"คะแม่..ขอโทษนะคะพอดีพัดรีบไปน่ะคะพลอยรออยู่" ฉันหยุดยิ้มให้แม่ที่หน้าครัวแล้วเดินไปใส่รองเท้า
"จริงๆเลยนะเราน่ะ" "แหะๆ แม่ก็...วันนี้พัดไม่กินข้าวนะคะเดี๋ยวไปกินที่โรงเรียนกับพลอยน่ะคะ" ฉันตะโกนบอกแม่พลางใส่รองเท้าไปด้วย
"อ่าว จะรีบไปไหนกันยังไม่สายซะหน่อย"
"พัดไปก่อนนะคะแม่ สวัสดีคะ" ฉันหันกลับไปไหว้แม่
"ลูกคนนี้หนิ...แล้วอย่ากลับให้เย็นมากนะลูก" แม่โพลหน้าออกมาบอก
"ค่ะแม่" ฉันรับคำแล้วรีบวิ่งออกมา "ไม่รู้จะรีบไปไหนกันแต่เช้านะสองคนนี้" เสียงแม่บ่นตามหลังมา
"มาแล้วๆ..ยัยพลอยไปกันยัง" ฉันปิดประตูบ้านแล้วหันมาพูดกับพลอย
"ไปซิยะ ฉันรอเธอตั้งนานแล้วช้าจริงเลยแม่คนนี้" พลอยบ่นฉัน "ค่าๆ โทษทีค่า...ไปกันเถอะ"
ฉันกับพลอยเดินออกมาขึ้นรถเมล์ที่หน้าหมู่บ้านไปโรงเรียน ใช่ค่ะฉันกับพลอยเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆ
เราเรียนที่เดียวกันมาตลอดแถมยังอยู่บ้านใกล้กันอีกเราเลยสนิทกันมาก
ณ โรงอาหาร
"พัด นี่ฉันถามจริงนะแกจะจีบพี่บูมจริงหรอ"
"จริงซิ แกก็รู้ว่าฉันชอบพี่เขามากชอบตั้งแต่แรกเห็นเลย><"
"เออๆ..รู้แล้ว ดูทำหน้าเข้า แล้วแกจะเริ่มยังไงล่ะ"
"ก็ที่วันนี้ฉันนัดแกมาเร็วก็เพราะให้มาช่วยคิดแผนนี่แหละเพราะแกอ่ะเก่งเรื่องนี้ที่สุดแล้ว"
"แหม...แกนี่นะ เฮ้อเอาก็เอา แกเอาหูมานี่ฉันจะบอกแผนให้"
"เอางี้แน่หรอยัยพลอย พี่เขาจะไม่วิ่งหนีฉันเลยหรอ"
"น่าา...รับรองพี่เขาชอบแกแน่ แต่ตอนนี้แกมาดูนี่ก่อนฉันไปซื้อมาเมื่อวาน หนังสือทำทายดวงฉบับล่าสุด"
"จริงหรอ ฉันยังไม่ได้ซื้อเลยมาดูด้วยดิ่"แล้วฉันก็นั่งอ่านหนังสือดวงกับพลอย
ทุกคนคงยังไม่รู้จักพี่บูมกันใช่ไหมคะเดี๋ยวพัดจะเล่าให้ฟังนะคะ พี่บูมหนุ่มฮอตประจำโรงเรียนพี่เขาทั้งหล่อ เท่ น่ารัก ดูหยิ่งๆแต่นี่ล่ะคะสเปกสาวช่างฝันอย่างฉันคนนี้เลย
พี่บูมเป็นเพื่อนสนิทกับพี่เฟย์พี่ชายของฉันเอง ฉันตกหลุมรักพี่บูมตั้งแต่แรกเห็นและจากเหตุการณ์ครั้งนั้น
ทำให้ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะต้องจีบพี่บูมให้ได้เลย
เมื่อหลายเดือนก่อน
"พัด พี่เฟย์มารออยู่หน้าห้องนะ"
"ขอบใจจ้ะ" เพื่อนคนนึงในห้องเดินมาบอกฉัน
"พลอยเก็บของเสร็จยังพี่เฟย์มารับแล้วนะ"
"เสร็จแล้วๆ ไปกันเถอะ"
"อ่าว พี่เฟย์นั่นใครอ่ะ"
"อ๋อ เพื่อนพี่เอง ชื่อบูมวันนี้ไอบูมมันจะกลับพร้อมเราด้วย"
"เอ่อคะ สวัสดีคะ" "สวัสดีครับ"
อึ้ง พอฉันเห็นหน้าพี่บูมเท่านั้นแหละฉันก็รีบดึงพี่เฟย์เดินออกมาก่อน
"พี่เฟย์ นี่เพื่อนพี่หรอ ทำไมพัดไม่เคยเห็นหน้าเลยอ่ะ"
"ก็ปกติมันกลับบ้านก่อนน่ะซิเราถึงไม่เคยเห็นมัน ทำไมดึงพี่มาแบบนี้มีอะไรรึเปล่าเนี่ย"
"เอ่อ พี่บูมเขามีแฟนยังอ่ะพี่เฟย์" ฉันยืนบิดไปมา
"ยังไม่มีอ่ะ อย่าบอกนะว่าแกจะจีบอ่ะ"
"แหะๆ ก็พี่เขาน่ารักดีนี่นาแค่เจอครั้งแรกก็รู้แล้วคนนี้แหละใช่เลย"
"พอเลยๆยัยพัดแกเพ้อมากไปล่ะ ถ้าแกจะจีบนะฉันขอห้ามเลยฉันไม่อยากให้แกเสียใจ"
"ทำไมล่ะพี่เฟย์"
"ไอบูมมันไม่ชอบผู้หญิงแบบแกหรอกอีกอย่างไอนี่มันพูดน้อยไม่ค่อยคุยกับใคร"
"ไม่รู้ล่ะยังไงพัดก็จะจีบพัดจริงจังนะพี่เฟย์"
"นี่แกชอบมันจริงหรอเนี่ย เห็นแกปิ๊งมากี่คนไม่เห็นจะบอกจริงจังสักคน"
"จริงซิพี่เฟย์พี่เฟย์ต้องช่วยพัดนะ"
"เออๆ แต่ไม่รู้จะช่วยได้แค่ไหนนะ"
"ค่า ขอบคุณคะพี่ชายสุดหล่อ"พี่เฟย์ผลักหัวฉันอย่างหมั่นไส้
"ยัยพัด แอบมาคุยอะไรกับพี่เฟย์ยะ"
"เปล่าจ้าๆ กลับบ้านกันเถอะ ไปคะพี่บูม"
"ครับ ระวังนะครับ"
"อุ้ย!...ขอบคุณนะคะ" ฉันขอบคุณพี่บูมหลังจากที่พี่บูมช่วยประคองฉันไว้ไม่ให้ล้มเพราะมัวแต่มองพี่เขาจนไม่ได้มองทาง><
"เป็นอะไรไหมครับ"
"เอ่อ ไม่คะๆ กลับบ้านกันเถอะคะ"
หลังจากเหตุการณ์วันนั้นฉันก็คอยแอบมองพี่เขามาตลอดถึงพี่เขาจะไม่มีท่าทางว่าจะชอบฉันแต่ฉันก็จะพยายาม
พอฉันคุยกับพลอยเสร็จก็ออกมาทำตามแผนที่พลอยช่วยคิดให้ ตื่นเต้นจังถึงจะเคยคุยๆกับใครมาแต่ก็ยังไม่เคยชอบจริงๆสักคน
จะไหวไหมเนี่ยเราฉันออกมาเดินหาพี่บูมที่ห้องสมุด เอ๊ะ เจอแล้วนั่นไงพี่เขาอยู่ที่ศาลาข้างห้องสมุดจะเข้าไปเริ่มเลยดีไหมนะฉันคิดในใจว่าจะเอาไงดี
เอาว่ะเป็นไงเป็นกัน แล้วฉันก็ตัดสินใจเดินเข้าไปหาพี่เขา
"เอ่อ พี่บูมคะ นั่งคนเดียวหรอคะแล้วเพื่อนไปไหนหมดล่ะคะ"
"อยู่ในห้องสมุดกันน่ะครับ พี่ขอตัวก่อนนะคะ"
"คะ" ไปซะแล้ว โอ๊ยจะบ้าตายฉัน ทำไมพี่เขาเมินฉันขนาดนี้นะ กว่าจะกล้าเดินมานั่งด้วยเดินหนีออกไปซะงั้น ถอยก่อนดีกว่า
บันทึกพิเศษ บูม
เฮ้อ น้องพัดนะน้องพัดเดินมาหาเราคิดว่าจะคุยอะไรซะอีกมาถามหาเพื่อนซะงั้นแล้วผมจะนั่งอยู่ทำไมล่ะครับก็น้องเขาไม่ได้มาหาผมซะหน่อย
ไม่รู้ว่าจริงรึเปล่าที่ไอเฟย์มันบอกผมว่าน้องพัดจะมาจีบผม ผมก็ไม่เห็นว่าน้องเขาจะคุยอะไรกับผมเลย ก็ไม่ใช่ว่าผมไม่ชอบน้องเขาหรอกนะ
แต่ผมอยากรู้ว่าน้องเขาจะทำยังไงต่อไปถ้าผมไม่มีท่าทีอะไรกับน้องเขาเลย
-พัด-
"นะพี่เฟย์ๆๆๆๆ" ฉันตามอ้อนกอดพี่เฟย์เพื่อขอเบอร์พี่บูม
"อะไรของแกเนี่ย จะเอาไปทำไมฉันให้แกไปเดี๋ยวบูมมันก็มาว่าพี่ทีหลังซวยอีก" พี่เฟย์พูดพร้อมกับจะเดินหนี
"นะพี่เฟย์นะให้พัดเถอะ สัญญาพี่บูมไม่โกธรแน่นอนนะๆๆๆๆ เห็นแก่น้องนะ"
"อะๆๆๆ เอาไปๆรำคาญจริงวุ้ยแล้วอย่าให้เรื่องมาถึงฉันล่ะ"
"เย้ๆๆๆ ขอบคุณนะค๊าพี่ชายย" ฉันกระโดโลดเต้นด้วยความดีใจในที่สุดก็ได้เบอร์หลังจากตื้อมา3วัน ^^ ถึงจะจำใจให้เพราะรำคาญฉันก็เถอะ อิอิ
ตุ๊ดดดด ตุ๊ดดด "ฮัลโหลครับ"
"เอ่อ ใช่พี่บูมรึเปล่าคะ" อ๊ายยย ฉันจะละลายเสียงพี่บูมเท่จัง><
"ใช่ครับ นี่ใครครับ"
"พัดเองคะ โทมารบกวนพี่บูมรึเปล่าคะ"
"อ่อ ไม่ครับๆว่าแต่น้องพัดเอาเบอร์พี่มาจากไหนครับ เฟย์หรอ?"
"เอ่อ..คะ พี่บูมอย่าโกธรพัดนะคะ"
"ไม่เป็นไรครับ แล้วนี่โทหาพี่มีอะไรรึเปล่า"
"อ๋อเปล่าคะ คือแค่อยากโทมาน่ะคะ" อ๊ากกก ตื่นเต้นๆๆๆ
"อ่าว" พี่บูมตอบกลับมาแบบงงๆ
"อื้มม์ พี่บูมคะทำไมวันนั้นที่ห้องสมุดต้องลุกหนีพัดด้วยล่ะคะ"
"เปล่านะครับ ก็พี่เห็นพัดมาถามหาเพื่อนก็ไม่คิดว่าเดินมาหาพี่นี่ครับ"
"หูยยยย...พี่บูมอ่ะทำเอาพัดใจเสียเลยนึกว่าพี่บูมรำคาญพัดซะอีก"
"อ๋อ ไม่หรอกครับพี่แค่พูดไม่ค่อยเก่งน่ะ"
"..." แล้วฉันก็คุยเรื่องทั่วๆไปกับพี่เขาสักพักก็วางลงก่อนวางพี่บูมบอกฝันดีด้วยน่ารักมากเลยคืนนี้สงสัยฉันคงนอนยิ้มคนเดียวทั้งคืน
พัดหลับมาทั้งที่ยังยิ้มอยู่โดยที่ไม่รู้เลยว่าได้ทำให้ใครอีกคนนอนไม่หลับเพราะใจเต้นแรง
หลังจากนั้นพัดก็โทคุยกับพี่บูมเรื่อยๆจากที่คุยธรรมดาแบบพี่น้องก็ค่อยๆเปลี่ยนไป
"พัด นี่แกจะคุยกับพี่เขาเรื่อยๆแบบนี้ไม่ได้แล้วนะถึงเวลาบอกแล้ว"
"แต่ฉันยังไม่แน่ใจเลยว่าพี่เขาจะชอบฉันมั้ยอ่ะพลอย" ฉันตอบพลอยด้วยเสียกังวลๆ
"แต่ฉันว่าพี่เขามีใจให้แกชัวร์เลย ถ้าไม่งั้นนะเขาไม่คุยแบบนี้กับแกมาเป็นเดือนสองเดือนหรอก"
"แต่.."
"ไม่มีแต่แล้วคุณนาย...เท่าที่ฉันฟังนะแกก็คุยกับพี่บูมหวานดีออกจากแรกๆที่คุยเรื่องทั่วไปเดี๋ยวนี้ก็มีคุยหวานๆ
มีบอกคิดถึง คุยงอนๆง้อๆกันเหมือนแฟนเลยฉันว่าแกบอกพี่เขาจะได้คบกันแบบจริงๆซะที"
วันนั้นทั้งวันฉันได้เก็บคำพูดของพลอยมาคิดทั้งวัน
-ตกเย็น-
"พี่บูมคะคือน้ำชอบพี่คะ คบกับน้ำได้มั้ยคะ"
ฉันกำลังเดินผ่านโรงอาหารเพื่อกลับบ้านพอดีเลยแอบดูเห็นรุ่นน้องคนนึงมาบอกชอบพี่บูม
พร้อมกับยื่นกล่องช็อกโกแลตให้
"ขอโทษนะครับ พี่รับไว้ไม่ได้จริงๆ" พี่บูมปฏิเสธด้วยเสียงนุ่มนวล
"ทำไมล่ะคะพี่บูม" ในตอนที่ฉันกำลังฟังว่าพี่บูมจะตอบว่าอะไรเสียงโทรศัพท์ฉันก็ดังขึ้นฉันเลยรีบเดินหนีไป
"เพราะว่าพี่มีคนที่ชอบอยู่แล้วครับขอโทษจริงๆนะครับ แต่ถึงพี่จะรักน้องไม่ได้แต่เราก็ยังเป็นพี่น้องกันได้นะ"
"คะ ขอบคุณนะคะพี่บูมต้องขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้พี่บูมลำบากใจ"
"ไม่เป็นไรครับ"
"ว่าไงพลอย"ฉันรีบรับสายตอบกลับไป
"แกอยู่ไหนเนี่ยฉันรอนานแล้วนะ"
"ฉันกำลังจะถึงหน้าโรงเรียนแล้วแกรอแปปนะ"
ฉันรีบเดินออกไปหาพลอยที่รออยู่หน้าโรงเรียนฉันตัดสินใจแล้วว่าคืนนี้ฉันจะโทไปบอกพี่บูม
เพราะฉันกลัวว่าถ้าช้ากว่านี้อาจจะต้องเสียพี่บูมไปก็ได้
"มาแล้วๆไปกันยังพลอย"
"ไปดิ่ แล้วนี่แกว่าไงจะบอกพี่เขามั้ย"พลอยถามเปิดประเด็นเรื่องที่คุยไว้เมื่อเช้า
"ฉันว่าคงจะบอกคืนนี้แหละ บอกตามตรงฉันกลัวจะมีคนมาบอกชอบพี่เขาอีกกลัวพี่เขาจะตกลงอ่ะ"
"ดีแล้วแกแล้วพรุ่งนี้ฉันจะรอฟังข่าวดีนะจ้ะ"
"จ้าๆ"
"สู้ๆนะแกไม่ต้องคิดมากพี่เขาชอบแกอยู่แล้ว"พลอยพูดให้กำลังใจฉันก่อนที่เราจะแยกกัน
-ตกดึก-
"พี่บูมยังไม่นอนอีกหรอคะ"ฉันถามพี่บูมออกไปหลังจากรับโทรศัพท์พี่บูม
ช่วงหลังๆมานี้พี่บูมเป็นคนโทมาหาฉันก่อนตลอดเลยเพราะฉันบอกพี่เขาว่าถ้าพี่เขาว่างก็โทมาหาฉันบ้าง เราเลยได้คุยกันทุกวัน^^
"ยังครับ ก็ยังไม่ได้คุยกับพัดเลยจะนอนได้ไง"พี่บูมหยอดคำหวานอีกแล้วว><
"ค่าๆ แหมเดี๋ยวนี้พูดเก่งขึ้นเยอะเลยนะคะเนี่ย"
"ฮ่าๆ คงเพราะคุยกับพัดทุกวันมั้งครับ"
"พี่บูมก็ พัดเขินหมดแล้ว"แล้วฉันก็ชวนพี่เขาคุยเรื่องทั่วไปสักพักแก้เขินก่อน
เฮ้อออ..บอกรักนี่ยากจังจะบอกตอนนี้เลยดีมั้ยนะ
"พี่บูมคะ พัดถามอะไรหน่อยได้มั้ย"
"ว่าไงครับ"
"พี่บูมคุยกับใครทุกวันแบบพัดอีกเปล่าเนี่ย"
"เปล่าครับบบ ทำไมหรอ?"
"เปล่าค่าา..แค่อยากรู้ว่านอกจากพัดแล้วเนี่ยพี่สนิทกับสาวๆอีกเยอะมั้ยเอ่ยย"
"ไม่หรอกครับพี่ก็คุยแค่กับพัดนี่แหละครับเยอะที่สุดแล้ว"
"หรอคะ แล้วถ้าพัดมีอะไรอยากจะบอกพี่บูมคิดว่าพี่บูมรู้มั้ยว่าพัดจะบอกอะไรพี่"
"อื้มม์ พี่ว่าพี่รู้นะว่าเราจะพูดอะไร" พี่บูมตอบครับมาด้วยน้ำเสียงล้อๆ
"ถ้ารู้งั้นพัดไม่ถามล่ะพี่บูมตอบเลยล่ะกัน"
"อ่าวได้ไงล่ะเราก็ถามมาซิ ไม่ถามพี่จะวางแล้วน้าาพี่เริ่มง่วงแล้วด้วย"
"โถ่พี่บูมอย่าเร่งพัดซิพี่รู้แน่เลยอ่ะว่าพัดจะพูดอะไร แต่พัดเขินอ่ะ"
พี่บูมต้องรู้แน่เลยทำไงดีเนี่ยย เขินๆๆๆๆ
"อะๆพี่รอแปปนึงก็ได้"
"เอ่อ..คือ ๆ ๆ"โอ๊ยยพูดยากจังเลยยยย
"ไม่พูดพี่วางแล้วนะ"
"ชอบคะ" ฉันตะโกนใส่โทรศัพท์
"ห้ะ..อะไรนะพี่ได้ยินไม่ชัดอ่ะ"
"โถ่พี่บูมอย่าเเกล้งซิคะ"
"ก็พัดตะโกนพี่ฟังไม่ชัดนี่ครับขออีกทีนะ"
"เอ่อคือ..พัดบอกว่า ชอบคะ"ฉันบอกพี่บูมเสียงเบาจนได้ยินเสียงหัวใจตัวเองที่เต้นดังแทบจะระเบิดออกมา
"ชอบ ชอบใครครับ"พี่บูมแกล้งถามเสียงล้อเลียนๆ
"ก็ๆๆ พี่บูมอ่ะแหละ"
"อะไรพี่หรอครับไม่เข้าใจเลยพูดให้เต็มประโยคหน่อยซิ"
"พี่บูมแกล้งพัดหรอ"ฉันแกล้งทำเป็นโมโหกลบเกลื่อน
"เปล่านะครับแต่พัดพูดทีละคำพี่เลยไม่ค่อยเข้าใจน่ะครับ"
"ก็ได้คะพัดพูดก็ได้แต่ถ้าพัดพูดแล้วพี่บูมต้องบอกคำตอบกับพัดนะ"
"ครับ"
"พัดบอกว่าชอบพี่บูมคะ" ยิ่งพูดก็ยิ่งเขินเมื่อไหร่จะตอบนะ
"ใครชอบหรอครับ"พี่บูมยังแกล้งไม่เลิกอีกนะเป็นไงเป็นกัน
"พัดชอบพี่บูมคะ"
"..."
"เงียบทำไมล่ะคะพี่บูมพัดเขินนะใจเต้นแรงจนจะทะลุออกมาเล่า พี่บูมยังไม่ได้ตอบพัดเลยนะ"
ฉันทวงคำตอบจากพี่บูม
"ชอบ"พี่บูมตอบกลับมาเร็วๆแบบเขินๆ
"ชอบใครหรอคะ"ฉันแกล้งพี่บูมกลับ
"พี่บูมชอบน้องพัดครับ ฝันดีนะครับ"พี่บูมพูดเสร็จก็รีบวางสายไป
ตอนนี้ฉันใจเต้นแรงมากเลยไม่คิดว่าพี่บูมจะพูดออกมา><
ปิ๊ปๆ เสียงข้อความเครื่องฉันดังขึ้น
"เป็นแฟนกับพี่นะครับน้องพัด"
อ๊ายยย...วันนี้ฉันจะนอนหลับมั้ยเนี่ยใจเต้นแรงไม่หยุดเลย
ฉันไม่ได้ตอบคำถามที่พี่บูมส่งมาแต่ส่งกลับไปว่าจะรอเจอที่หน้าโรงเรียนพรุ่งนี้ตอนเช้า
แล้วพรุ่งนีฉันจะไปพูดว่าตกลงกับพี่เขาต่อหน้า
ส่วนต่อจากนั้นจะเป็นยังไงก็คงต้องให้คุณผู้อ่านจินตนาการเองแล้วล่ะคะว่าความรักของฉันกับพี่บูมที่กว่าจะได้คบกันจะเป็นยังไงต่อไป กว่าที่ฉันจะกล้าบอกพี่บูมทั้งๆที่เราคุยกันมากกว่าพี่น้องกันมา2เดือนกว่าๆ ก็ดูท่าแล้วถ้าฉันรอพี่บูมบอกคงอีกนานกว่าพี่เขาจะกล้าบอก แล้วอีกอย่างฉันที่ฉันไม่มั่นใจว่าพี่เขาจะรักฉันก็เพราะว่าเวลาคุยพี่เขาคุยเหมือนให้ความหวังฉันก็จริงแต่เวลาเจอกันเราแทบจะไม่ได้คุยกันเลย ก็ต่างคนต่างไม่กล้ามองหน้านี่นา^^
ตอนนี้ความรักของฉันกับพี่บูมกำลังจะเริ่มต้นขึ้นในวันพรุ่งนี้แล้วความรักของทุกคนล่ะคะ
ถ้ากล้าที่จะรักก็ต้องกล้าที่จะพูดนะคะ เอาใจช่วยทุกคนคะ^^
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น